Kana susayanlar geçiyor

Kana susayanlar geçiyor

yüzleri maskeli

madalyalı

haçlı

hilallı

budalı

üçgen yıldızlı

bayrağı kızıl

oraklı çekiçli

gamalı haçlı

kara pusatlı

leş kargaları uçuyor

akbaba başlı

kartal bakışlı

gagaları salyalı

pençelerinden kan sızıyor

savaşa doymayanlar

seçiyor kurbanlıklarını

cennete adaklı

dudakları dualı

elleri tesbihli

çember sakallı

kara külahlı

portakal suratlı

yeşil kuşaklı

torba taşaklı

iskele babaları

ordular geçiyor

yığınların kasıklarına basa basa

dokuz doğuruyor kadınlar

sarmusak başlı

askerler erleşiyor

ağıtlar yakılıyor

tepelerinde döl yataklarının

sınırlar çiziliyor

adına vatan deniliyor

mayın suratlı

tel örgü saçlı

ölüm başaklı

erik gözlü

hançer bakışlı

sevgililer geçiyor

cepheye koşmaya hazır

namlulaşmaya nazır

mermi basmaya

fabrikalaşmaya

ondördüne basmadan

mihribanlaşıyor

teni okşanmadan

yüreği kavlanmadan

aldatıp aldanmadan

kızlar geçiyor elleri filizlenmiş

kadınlaşmadan

analaşmadan

kahırlaşıyor

kekri ayva kokulu

sandıklar

açılmadan

kapanıyor

umuda takılı kilitler

beklentiye ekleniyor

kara donlar

çarşaflara

karanfil kokulu tenler

yosunlaşıyor

beklentide

savaşanlar geri dönüyor

eksik

yenik

silik

travmatik

apoletleri düşük

miğferi yırtık

kolu kopuk

postalı yenik

cephede kalanlar

bir kez daha sönüyor

gözleri sılaya dönük

bir sokak lambası

sarı

çürük

kokuşmuş

ışıklarıyla örtüyor

ölülerin yüzlerini

mehtap ışıldıyor

yanık şehirlerin

sokaklarına sığınmış

gözlerde

açlık parıldıyor

dişleri sökülmüş caddelerde

parkelerde beygir sidiği

katır tırnağı

paslı nal çivisi

top arabası gölgesi vurmuş

oyuk duvarlara

kurşuna dizilenlerin sesi yankılanıyor

ıssız ormanda

ırzına geçilmiş kadın korkusu

saklambaç oynuyor

çocuksu anılarda...

mezarsız başlar diriliyor

neden öldüğünün farkına varmışcasına

eller havada kalmış kaskatı

savaşa tutuşturanların yakasına yapışıyor

hakkını ararcasına

sorarcasına

ılık bir nefes yüzüyor

çamura batmış cephelerden

dikilen şehit anıtlarına

hızla

neden deye sorarcasına

sormayı unutmuş yığınlar birikmiş

bayraklar çekilmiş göndere

nutuklar top mermisi

kuru sıkı

namlular havan

vede yavan uçuşuyor

şehitliklerde

uçuşuyor

soru işaretleri içleri boşaltılmış ruhlar gibi

sorguluyor

bu zafer takları neye

neden bu sınırlar

söylesenize

omuzları kalabalıklar

bizler neden öldük öldürdük

hep siz yaşayasınız deye

adınıza anıt mezarlar

heykeller dikilsin

deye

sikildi kulağımızın arkası bile...

sizler ölümden korkan

ölmeyi emreden

ihtiyar sürüsü

yaşayan ölü gözleriniz

bir kez olsun parlasın deye

soruyor

sorguluyorum

ecelinizim ben

kara boşluğunuzum

kaçmak boşuna

ışık olsanız bile

yaşayacağım sizle

her zaman diliminde portakalca...

Volkan Kemal

Bu şiirsel düttürü, her gün binlerce kez ölen kan emici yarasalara adaklanmıştır. Bilmem neye yarasaların körlüklerini sevsem de...Duyarsız, duyargasız değildirler.. ya sizler.

Ölüm bakışlı mermer gülüşlüler.

Umrunuzda mı?

FOTO: Misha Gordin