Kelaynak

sonbaharda çatlamıştı çevreleyen kabuğu

çıktığı yuvayı beğenmedi

beğenmedi yosun tutmuş sözleri

çirkindi suda yansıyan gözlerin dili

sazlıkları maske yaptı saklandı

beyaz kanatlı prensi bekledi

her gökkuşağı dalgalanışta

somurttu

köşe bucak kaçtı

farkedilmedi hiç sandı

oysa ki farkındaydı farkının

çarkı yıkılmış barkının

suları kurumuş göllerin

çölleşmiş toprağın

kurumuş incirin

kartalın şahinin

av köpeğinin

namlunun

paslı zincirin

farkındaydı

avcı gözündeki açlığın

doyumsuzluğun farkındaydı farkında..

kaçtı suları asi akan ırmağa

kaçırılmadı kaçkındı

terkedilmişliğin sancıları gizliydi

henüz tüylenmemiş kanatlarında

itilmişliğin acıları saklıydı

çilli yüzün hatlarında

bir uçabilse

sevisizlerin diyarından öteye

bir çırpabilse rüzgara karşı

munzur eteklerine konabilse

fıratın sularına dalabilse

yedi renk dört iklim aşabilse

göçürülmüşlüğüne çare bulabilse

dinginleşecekti

yüreğinin çırpınışı yankı bulunca..

denedi ve durdu

sesini kaybetti

ne bülbül gibi öttü

ne de kaz gibi korkuttu

bekledi

bekledi kırk mevsim

güneye rüzgarlanmak

sarıp sarmalanmak

yanıp yakılmak

türküleşmek

tütsülenmeden

tastamam

denedi denenmiş ne varsa

tüm kuşlar kanat kanat terkediyordu ovayı

ona öğretmemişlerdi uçmayı böylesine uzak

öylesine yasak olanı tatmayı

tattırılmayı ertelemişti

karartılmış bir günün akşamı

asi üzerinde uçuşan şaşkın bir çift kanat gördü

sonra koca bir gövde

ve alımlı bir gaga

şahin sandı

korktu

büzüldü

asırlık taş köprünün altında süzüldü

bekledi beklentide

bu gelen ne şahin gibi sabırsız

ne kartal gibi yırtıcıydı

belli ki sürüden kovulmuş

nesli tükenmiş

adı kaybolmuş

şanı solmuş

gagası düşmüş

saçı yolunmuş

bir kuştu kuş

nehir kenarına kondu..

suya daldı..yıkandı..

kendisini seyretti durgun suda

hayran

vede ayran gönüllü

ihtiyar ve hasta gözlerle bakındı

halinden yakındı

ıkındı sıkıldı

sürüden kopmuş

süngüsü düşmüş

zamansız göçmüştü

sığıntıydı sığ nehirlerde

sığınmacıydı gönüllerde

sığırtmaç olmamıştı hiç

tam uçacaktı ki umuda doğru umutsuz

çirkin ördek heyecanla

vak dedi

vak-vag dedi umarsız

gitme!

kaybettiği sesini bulmuştu

dur bekle!

kelaynak kaşıdı kelini

şaşırdı,

şaşkın

şaşı

dört köşe!

Volkan Kemal