Yığıntı

Sokakların sesi azaldı

lambaların isi dalgalanıyordu kaldırıma vuran gölgelerde

sabahçı kahveler kışa soyunmuştu

çayın demli kokusunu çatıya ulaşınca

karakedi geceden kalmalığına uyuşukluğunu da ekleyip

çatının pervazına doğru gerindi

yağmur oluklarına sığındı

sol yanına yaslandı

sayıkladı

saydı zamansızlığını ağaran günün..

bugün tırmağını doğrultacak hali yoktu

mahmurlu gerilmelerle izledi canlanan sokağı..

ne aceleciydi şu insan denilen yaratık

tabakaneye bok yetiştiren eli maşalı çocukları anımsadı..

geçmiş ola dedi..

simitçinin susamlarını saydı keskin göz ucuyla..

kasabın satır sesleri duyulmağa başladı..

mavanın domates kokuları..

ne doymak bilmeyen yaratıktı şu insalar..

kendilerini yeyip bitirmek yetmez gibi

başımıza beladır halleri.

nedir bu oburluklar..

savaş savaş çıglığa bürünmeleri..

yer gök sürünmeleri..

bir feryat yükseldi karşıki apartmanın penceresinden

bir figan yıktı kale surlarını

kararttı içini

acı sular aktı ağzından dışarı

ödü patlamış köpek gibi

sağrısına yapıştı ölümcül sancı

bir ağıt suladı sokakları

bir inleme

bir cenaze marşı..

bir susma kopardı kara perdeleri..

insan ölülerini hiç anlamadı karakedi

ölümleri hiç bilmedi

ölümsüzlüğü aramamıştı çünkü..

Ağulanmışlara baktı

hayvan haklarına sığınmış

kara gözlülere baktı köz köz

belediye çöpçülerinin küreklerine takılan

çelik filelere

çöp tenekelerine baktı

çöp arabalarına ilişti gözü

çöplüğe gidecekti

çürümüşlüğe bulanıp

sonla öpüşecekti..

taşsız mezarları anlamadı karakedi

taşırılmış mermer anıtları bilmedi hiç

heykellerin tepesine tüneyen

kıçı boklu güvercini bildi

sınadı

nede kınadı tunçlaşmış kasık yüzleri

putlaşmış umudları..

meydanlaşmış ufuklara daldı gözü

kendi sokağı bunaltırdı bazen içini

karşıdan karşıya gerili çamaşırları

azdır darlaşan sokakların..

aşağıdan bakana

sığ gelir gökyüzü

azalır yıldızlı sonatlar..

boğazına gelir yerleşir

düğümü sıklaşmış

halatlar..

geniş caddeler

şehirlerarası hatlar

uçak yolları

sınırsız ülkeler

ve dilsiz kıtalara seslenir balatlar..

dünyası daraldıkca yaşanmamışlığın

tekdüzeleşince düşleri insanların

savaş çıkarırlar!

kanla yoğrulur kampanalar

postallaşır

posta katarları

iletiler ulaşmaz

pulları dökülmüş

zarflar..

kokuları taşımaz olur

korkak suratlar..

hayalet gemilere yüklenir

korsan bakışlar

giyotinler çalışır

bastil kapılarında..

ensesine dokunmadan

sepetlenir bakışlar..

insan dedi karakedi

hayvanlığına şükredip

gerildi yaygibi

kamburuna inad

sıçrayıp karşı tarafına sokağın

girdi usulca

kara perdeli odaya..

kuştüyü yastığa

dayadı sol yanına eklemlenmiş başını

soluğunu birleştiren hırıltıya

mırıldanmalar yükleyip

sildi gözyaşını

sığındı acılarını saklayan

karanlığa

sığıntı olmadı

hiç..

nede unutulmuş

yığıntı

yığın

yığın

yığ

Volkan Kemal