Edi Bese !

Kaşın ortasına çok anlamlar yükledim

gözüne bel bağladım

aralanma sakın

asarım kirpiklerimde düşlerimi

varına minnet etmem

yokluğunda yerim yüreğimi sessiz

güneşinle üşür

zifirimle yaşarım..

bu dehliz bana yar olur..!

Karakedinin dilinde ezgileşmişti satır satır, dalarken serserinin gözlerine..

Mırldanmayı sürdürdü yalayarak asırlık yaralarını..

Munzur’dan batıya göçertildik belimizde sağır tekme, ağır osmanlı tokatı,

sillesini yedik yoksulluğun en ince sızının yığıldığı yere..

Törelere isyanı bir borç bildik, yankılandı soluğumuz soyumuzun kırıma uğradığı yere..

Ve sırtımıza yüklenilen kahırla kamburlaşıp geldik bugüne..

Bugün dünden kaypak, dünden yalçın kayalara tırmanmak öylesine zor.

Sarılmışlığımız var her yandan, duvar duvar cephe cephe ekran ekran tel tel örülmüşlüğümüze ekledik bir ilmek daha yasaklanmış ezgi bahçelerini..

Batının batısında dilsiz duvarlar üzerinde koyu kan lekeleriyle şafağa yıkılsa da..

Aradan iki koca on yıl geçse de; değişimi dönüşümü bu denli sancılara gebe gece dilsizdi dilsiz.

Dilimiz yer ile yeksan, türkümüz pazara mahkum, elimize ulaşamıyor kolumuz..

Yasa koyucular tasayı da koymuş menzilimize.

Vurulmuşuz kanımız toprağa hasret donmuş ciğerlerimizde..

Mayınsız bir karış yer bırakılmamış, patlamağa hazır adımlarımız..

Yürüyüş kolları dağıtılmış, başsız gövdemize geçirilmiş kazık!

Voyvodalar kendi içimizde..

Kendi içimiz dışımıza yansımaz olmuş, bilmeliyiz kabuklarımızı kırmasını

Unutturmuşlar isyana bağlı umudu

Salmışlar korkunun hükmünü yüreğimize, insanlık sınırına dayatmışlar zulmünü açlığın..

Kederlenme dedi serseri..kaşlarını çatma öyle umarsız.

Sokaklara hakim olan biziz!

Biziz onların korkulu düşü

Dişiliğimizle yaratacağız çoğul cümbüşü..

Memelerimizle ateşleyeceğiz barış çubuklarını !

Kilimleyeceğiz doku doku renk renk sevdanın

Bire on veren çocuklarını..

Hele sen söyle bir salın..silk üzerindeki asırlık tüylerini, uzat bana dilini öpeyim!

Hele gel yanıma, yak yaklaş!

Aklamasınlar seni, pazara sermesinler en ince yerini..sarıl bana sarmala yüreğimi..

Gecede doğan çocuğa gündüz demezler

Hasata kalkan toprağa ağu verilmez..

Tohuma yüztutmuş başak biçilmez

Zamana dağılır tasalı bekleyişler..

Sal bana kendini ırmaklaşsın umuda serilişler..

Karakedinin damarları yaylaştı

Bir atlayışta çatılar zarlaştı..

Pençe pençe oldu sabahı saran mor düğüm

Açıldı gökyüzünü karartan özüm..

Yeter dedi serseri

Yeter

Edi beseleşsin cendereler..

Edi bese

Edi

Dedi karakedi!

Volkan Kemal

12 Kasım 09